20 mrt 2012 Ineke van den Berg Interieur inspiratie

Interieur Fotografie

Vorige week donderdag zou ik een fotografiedag hebben in mijn eigen woning. Dat is leuk, maar van te voren brengt dat toch wel wat stress met zich mee. Vanaf het moment dat ik wordt gebeld gaan de radertjes in mijn hoofd draaien. Ik ben altijd wel bezig om wat veranderingen aan te brengen in huis; hoewel dat vooral in mijn hoofd gebeurd. Het in de praktijk brengen duurt langer omdat ik er de tijd niet voor heb. Maar na dit telefoontje ging het kriebelen. Ik wou de wanden van de woonkamer nog een andere kleur geven, en de kozijnen ook; andere vouwgordijnen wil ik ook nog steeds, maar dat kan niet op zo korte termijn. Gelukkig is de nieuwe kast van Hoffz al binnen en staat in de woonkamer. Die ene oude houten lockerkast moet een andere kleur krijgen; hij is verplaatst van de kamer naar de keuken en in de bestaande kleur staat het niet mooi. Dat leuke ronde tafeltje moet nu dan ook maar gekocht worden; zal ik ook nog kijken naar een paar andere lampen of alleen kappen? En andere accessoires moeten er komen, met een beetje voorjaar, hoewel het de vraag is of dat voor de foto’s nodig is. Ik rij van hot naar haar. Helaas (of gelukkig?) lukt de helft nog niet van wat ik bedenk. Er is geen tijd voor. En ach, eigenlijk is dat helemaal niet erg.

De lockerkast schilderde ik wel, toen ik even tijd had vorige week dinsdag. Maar toen hij klaar was, was ik niet tevreden. De kleur was niet zoals ik voor ogen had. Jammer, ik moest het er mee doen. De woensdag zat vol met afspraken en de tijd die over was gebruikte ik om overtollige spullen op te bergen (lees: de kasten werden volgestouwd) en alles naar mijn zin te maken. Donderdagochtend de laatste dingen, stofzuigen, dweilen, wc’s schoonmaken, nog maar eens wat dingen verplaatsen, enz. Halverwege de ochtend werd ik gebeld dat het niet ging lukken die dag, want het vliegtuig had vertraging, en werd de fotosessie uitgesteld naar zaterdag om 10 uur ’s ochtends, als ik dat goed vond. Tuurlijk, zei ik, waarop ik later bedacht dat het niet heel handig was want de avond ervoor zouden wij een feestje hebben in ons huis.

Het gaf mij in ieder geval de tijd om de lockerkast nog een keer over te schilderen, waarna hij helemaal naar mijn zin werd.

Nadat alle gasten vrijdagavond/nacht waren vertrokken ruimden mijn man en ik alles op zodat we zaterdagochtend alleen nog maar wat laatste dingen hoefden te doen. Om 9 uur (ik was net aangekleed) ging de deurbel. Daar zal je ze al hebben, grapte manlief. En ja hoor, daar stonden ze al voor de deur. Oeps.

We voorzagen hen van koffie en ach, die rommel die er nog lag zou je toch niet zien op de foto’s....... Het was een leuke en gezellige dag, maar je voelt je toch niet helemaal thuis in je eigen huis.