Binnenkijken bij Natascha

 

Een tuin als een vakantieresort, fotobehang kamerbreed en een verstopte tv. Bij wie? Bij Natascha! Laat haar je meenemen door haar interieur op deze ‘binnenkijken-woensdag’.

Ken jij of ben jij iemand met een interieur waar we meer van ‘moeten’ zien? Mail ons gerust, er zit immers een woensdag in élke week, ruimte genoeg!

 

 

 

Natascha over haar huis

Als je mij 25 jaar geleden had verteld dat ik ooit mijn schattige, verbouwde visserswoning in mijn geboortedorp Scheveningen zou verlaten voor een nieuwbouwhuis in een Vinex wijk, had ik je keihard uitgelachen. Toch wonen we al bijna 16 jaar in Nootdorp, op het randje van Vinex wijk Ypenburg, in een nieuwbouwhuis. En wat denk je: voorlopig blijven we nog even!

Ik ben Natascha, getrouwd met Marcel en we hebben 3 kinderen van 15, 19 en 24. Een labrador, een schoonzoon en een schoondochter maken ons drukke gezin compleet. Hoewel onze oudste zoon al een paar jaar op zichzelf woont, is het hier altijd volle bak; hij komt nog dagelijks aanwaaien. Onze dochter is ook vaak bij haar vriend, maar ja, die woont aan de overkant, dus het is een soort klucht. De hele dag gaan er deuren open en dicht en lopen er mensen in en uit.

Dat vissershuisje van 65m2 lieten we achter toen ik zwanger was van ons 3^e kind. Op zoek naar meer ruimte en een tuin, kwamen we terecht in een nieuwbouw eengezinswoning in Nootdorp. Heel praktisch, want het was al bijna klaar toen we het kochten en onze altijd overvolle klussenlijst konden we weggooien. We woonden heerlijk in ons nieuwe huis, maar toen er na een jaar of 4, vlak achter ons huis, een prachtig project ontwikkeld werd, ging het toch kriebelen. Als we daar eens konden wonen! We schreven ons in, werden ingeloot en keken 2 lange jaren vanuit onze huis naar de bouw van ons nieuwe droomhuis: een twee-onder-een-kap, gebouwd in jaren 30-stijl. Daar wonen we nu alweer 10 jaar en nog elke dag ben ik blij dat we die stap genomen hebben.

Als je ons huis binnenkomt, loop je via dubbele klapdeuren naar de woonkamer met open keuken. De klapdeuren waren een wens van mij. De kinderen lieten zo vaak de deur openstaan. Dan ging de hond er vandoor en liep ik als een malle door de straat achter een pup aan. Met de klapdeuren heb ik daar geen last van, ideaal. Ze waren wit, maar ik heb ze een tijdje geleden zwart geverfd. Dat is niet zo mooi uitgepakt als ik gehoopt had, dus hopelijk worden ze binnenkort vervangen door stalen exemplaren.

Ik vind de koffiemachine de blikvanger van het huis, maar ik denk dat anderen zullen zeggen: het fotobehang! Ons gezin, rennend over het havenhoofd van Scheveningen. De foto is gemaakt door een oud-collega van mij. Marcel bewerkte de foto - hij is grafisch vormgever - zodat de uitsnede precies goed uitkwam met de lampen. Die maakten we trouwens zelf en de bank bij de eettafel ook. Op de foto zie je nog een klein stukje van de open haard. Daarboven, achter de luiken, hangt de tv. Ik vond een grote tv prima, maar dan wel verborgen achter – zelfgemaakte – luiken.

Tijdens de bouw hebben we de garage direct om laten bouwen tot speelkamer. Heerlijk om de kinderen dichtbij je te hebben, zonder dat er speelgoed in de kamer ligt. De kinderen zijn nu groot en de Duplo heeft plaatsgemaakt voor de Playstation, maar de kamer wordt nog steeds veel gebruikt. Het is een multifunctionele ruimte: ik heb er mijn thuiswerkplek, de hond slaapt er, de wasmachine en droger staan erachter in een kast en de bank is uitschuifbaar tot een 2-persoons logeerplek.  

De tuin is vooral om lekker te relaxen. Maar we kunnen niet zo goed stilzitten en ik ben meestal in de weer met onkruid wieden, snoeien van de heg en nieuwe hoekjes stylen. Er staat een jacuzzi en we maakten er zelf een groot loungebed met veel kussens. Ik besef dat het luxe is en ik geniet er ook echt van. Mensen denken trouwens vaak dat we in de winter weinig gebruik maken van de jacuzzi, maar dat is een misverstand. Juist in de winter, als het koud en donker is, zitten we er het meest. De tuin is echt geen grote lap grond, maar het bestaat wel uit veel verschillende hoekjes. Ik zit ook graag aan de voorkant van het huis. Lekker met een kop koffie en een tijdschrift.

Mijn stijl omschrijf ik als industrieel light. Een stoer, warm, persoonlijk huis. Het hele huis heeft dezelfde sfeer, daar word ik rustig van. Het vele steigerhout is alleen wel een dingetje. Dat mag wel minder! Het is er in de jaren een beetje ingeslopen; het is budgetvriendelijk en je zet in een middag zelf een kast in elkaar. Twaalf weken wachten op een meubel, daar heb ik geen geduld voor. In de slaapkamers hebben we het afgelopen jaar ook underlayment gebruikt. Ook leuk en budgetvriendelijk en je pimpt er in no time een IKEA-kastje mee op, maar ik moet uitkijken dat ik daarin niet doorsla. Verder hou ik van persoonlijke spullen. Van een oude gereedschapskist van opa tot een bakje schelpen van vakantiereizen. Maar ik heb een hekel aan losse rommel en een dichtgeslibd huis, dus niet alles tegelijk. Op zolder staan er daarom dozen vol accessoires die ik met de seizoenen wissel.

We klussen zoveel mogelijk zelf, maar sommige dingen vereisen gewoon een vakman. Daar geven we alleen vaak net iets te laat aan toe. En dan stoor ik me weer jaren aan dat lelijk afgewerkte muurtje, de net-niet plintjes, de keukenla die niet meer helemaal dicht wil, etc. etc. Na 10 jaar is het dan ook tijd voor een update van ons huis. Sinds we besloten hebben dat we hier nog minimaal 10 jaar willen blijven wonen, is het woord verbouwing gevallen. En de wensenlijst is lang: een nieuwe vloer, nieuwe deuren, kinderkamer doorbreken, alles netjes afwerken, badkamer opnieuw tegelen en ga zo maar door. De plannen worden op dit moment uitgewerkt en we hopen in het voorjaar een heel eind op weg te zijn. Ik zeg we, maar dit keer mogen vooral de vakmannen zich uitleven. Ik zorg wel voor de koffie!

 

Natascha blijven volgen? Kijk op haar Instagramaccount: @huisjeskijken