Binnenkijken bij Stephanie

De eerste foto die wij van Stephanie’s huis zagen was er een van de logeerkamer. Meteen hebben we gevraagd of ze meer wilde laten zien in een binnenkijker want wij waren meteen verliefd. Gelukkig bleek de rest van het huis ook erg sfeervol te zijn.

Stephanie over haar huis

Wij wonen nu ruim een jaar in ons huidige huurhuis, een monumentaal pand wat beheerd wordt door Stichting Hendrick de Keyser. Zij hebben ruim 400 bijzondere panden door heel Nederland in hun bezit. Als je in zo’n woning woont zijn er nog wat extra regels waar je aan moet voldoen. Ze vragen bijvoorbeeld of je je woning eens per jaar open wilt stellen voor een open monumenten-weekend en huisdieren zijn niet toegestaan. Aan onze mopshond Wiebe is dus gratie verleend: hij is klein en aardig lui, dat kon geen kwaad. Maar in oude huizen waar authentiek behang in ere bewaard moet blijven moeten ze niet denken aan een kat die besluit zijn nagels erin te zetten. Nog een leuke: in het huurcontract staat zelfs de regel dat je geen dingen aan de voorzijde uit het raam mag hangen zoals beddengoed.

Ik ben zelf dol op huizen met een geschiedenis, mij zul je niet snel in een nieuwbouwhuis vinden. Ons huis is ergens rond 1450 gebouwd, en vanaf dat punt zijn de bewoners bijna allemaal bekend. Heel bijzonder om terug te lezen. Zo woonde er rond 1790 een weduwe met dezelfde achternaam als dat ik heb, geen idee of het verre familie is. Hoewel het huis een rijke geschiedenis kent, zie je daar aan de binnenzijde nog maar weinig van helaas. Het huis is verpauperd geraakt nadat er winkels in hebben gezeten en in de jaren 70 door de gemeente aangekocht. Zij hebben het gerestaureerd maar niet met behoud van alle oude elementen. De plafonds zijn verlaagd, het glas in lood is weg, en er zitten standaard eikenhouten trappen in, met zo’n rubberplakstrip aan de voorzijde weet je wel. Als het aan mij lag zou ik zoveel mogelijk in ere willen herstellen en ook de naam terug op de gevel willen zetten: Klein Rennenberg. Gelukkig zijn de plafonds alsnog hoog en alle ramen bestaan bij ons uit kleinere ruitjes. Ook zit er een gewelvenkelder onder waar je via een stenen trap onder een luik aan de voorkant in komt. Aan de achterkant grenst onze tuin aan het 17^e eeuws stadspaleis het Markiezenhof, wat een geweldig uitzicht is en direct zorgt voor een oase van rust zo middenin het centrum van Bergen op Zoom. Vergis je trouwens niet: ook al lijkt het aan de voorzijde imposant, het huis is vooral hoog en klein. Zo is de woonkamer maar 18m2 en de keuken 7,5m2. De eerste etage is nog minder diep want boven de keuken zit ons dakterras.

Qua interieur vond ik het natuurlijk een superleuke uitdaging om in een ‘nieuw’ huis aan de slag te gaan. Ieder huis vraagt om zijn eigen inrichting, en zoiets groeit naar mate je erin woont en je je huis alle seizoenen mee maakt. Ik probeer er altijd met een klein budget en creativiteit een nieuwe draai aan te geven. Vrienden vonden het direct weer kloppend en gezellig, maar nu na een jaar ben ik zelf pas echt tevreden met hoe het is. Bezig met veranderen blijf ik altijd. Mijn stijl is een mix van Scandinavisch, Bohemian, Vintage en Industrieel. Hoewel ik qua kleuren erg van rust en neutraal houd ben ik altijd bezig met het effect van contrast en kleuren. Dit komt wellicht doordat ik al heel mijn leven hiermee bezig ben doordat ik teken en schilder als hobby. Ik ben gefascineerd door het effect van ruimtes, stijlen en kleuren op de mens en als afgestudeerd psychologe probeer ik ook altijd lijntjes te trekken tussen interieur en persoonlijkheid. Daar komt ook mijn naam van mijn website vandaan: FIJNTHUISZIJN.nl. Want ik denk dat iedereen graag een inrichting binnenstapt waarvan je denkt “Ja, dit klopt, hier voel ik me gelijk fijn”. En dat is nooit stijl of kleur gebonden, dat is een spel tussen het huis en/of de ruimte en de mensen die erin wonen of werken.

Facts:

Bewoners: Stephanie (28), Maarten (bijna 33) en mops Wiebe (7)
Plaats: Bergen op Zoom
Social: IG: @fijnthuiszijn.nl, FB: www.facebook.com/fijnthuiszijn