Keukens, prachtig allemaal op Pinterest en in alle woontijdschriften, maar om het gezin en mezelf in leven te houden moet er in het echt toch gewoon worden gekookt.
In dit huis, gekocht in 2000 stond een eiken keuken van dik dertig jaar oud. En destijds was het kiezen, of een stukje woonkamer erbij of een nieuwe keuken.
Nou haat ik koken, dus die keuze was snel gemaakt. Keuken gepimpt door de interieurbouwer, eiken kastjes wit gespoten, nieuw blad erop, rvs achterwand erachter en klaar.
Werkte prima, totdat ook de inbouwkoelkast het begaf, de bodem uit de zo-niet-softclose-lade viel, de pannencaroussel instortte in de lekker onhandige schuine hoek en als klap op de vuurpijl de vaatwasser het begaf. Toen ik bij het opendoen van een bovenkastje het hele deurtje vol m’n hoofd kreeg konden we er niet meer omheen, er moest een vervanger komen! Dat hadden we steeds vooruit geschoven, want dan natuurlijk ook een nieuwe vloer in keuken én kamer. Zoals mijn oma altijd zei ‘Als ze ’t in de kop hef, hef ze ’t niet in de kont’. Je snapt, we spaarden door voor ook een een nieuwe vloer.
1: situatie voor.Vaatwasser er net uitgesloopt.
2: situatie na sloop.
3: mijn schets hoe ik het moest worden.
Dan ook de muren in de keuken ook strakker, wat die moeten dan toch opnieuw gestuct. Dus daar was het al.. het domino-effect! Van het een komt het ander, want als je toch bezig bent….Dus, raming gemaakt, offertes aangevraagd, keuken ontworpen en alles in bestelling.
Eisen van manlief: mooie kookruimte, fatsoenlijke pitten en handige indeling. Eisen vrouw: mooi, stoer en een bar. En geen bovenkastjes, wel lades, grote lades, om een kind in kwijt te kunnen bij wijze van spreken. Nou is onze keuken heel klein dus dat was wel even puzzelen. Ondertussen was ik allang op jacht naar spullen en vond twee mooie oude kooiampen, waarbij zowaar manlief ook meteen enthousiast was, want stoere dingen. Totdat hij door kreeg dat ook het plafond er uit moest om een stevige ophanging aan te brengen voor diezelfde lampen, i know, sorry schat…
De fronten en barfront in stoer ruw eiken fineer, matzwart gespoten en het acht centimeter dikke blad in Beal-Mortex. Een afwerking die een beton-uitstraling heeft, maar veel minder gewicht heeft en aangebracht kan op een lichte ondergrond van b.v. MDF. En niet te vergeten de gevelwand met zwarte Zelliges tegeltjes, handgebakken onregelmatige kleitegeltjes. Eind februari in de schoolvakantie begonnen we met het sloopwerk. Onze eigen mannetjes sloopten met plezier de eerste keukendeurtjes!
Door al dat hak en breekwerk woonden we in de werkruimte naast het huis. Wat ook wel erg gezellig was, alleen duurde het niet de geplande maand maar bijna het dubbele. Zo gaat dat als je je eisen bijstelt, lees: steeds meer bedenkt tijdens het verbouwen. Vrienden die de bouw binnen nog niet hadden gezien vroegen zich vertwijfeld af wat we in vredesnaam aan de hand was dat het zo lang moest duren. Nou, nadat vloer gesloopt was dachten we ‘ach dat tegelvloertje in berging en toilet kan er ook nog wel uit’. Gelukkig met hulp van stoere en vooral handige vrienden kon dat ook. Dat ‘vloertje’ bleken echter drie lagen dikke tegels gelegd in de jaren 50! en zweefden deuren en kozijnen in het luchtledige. Inmiddels de vloer in berging toilet er ook uit en oh ja, daar ook maar even een nieuw muurtje en deuren… Tot slot dan ook de deur op een andere plek bij de achterdeur.. kortom, de hele verdieping over de kop! Wekenlang geleefd op kant-en-klaar maaltijden met alleen een magnetron op de veranda. Ladingen weggooi-plastic verslonden we, kon ook bijna niet anders met zoveel mensen over de vloer van vroeg tot laat. Zo fijn dat onze lieve vrienden geregeld heerlijke ovenschotels kwamen brengen! Water hadden we alleen buiten of boven en reden we dagelijks naar mijn schoonvader met afwas. Mijn werk-pc deed s’avonds dienst als tv en zaten we op de gehalveerde banken, die te groot bleek om in zijn geheel neer te zetten. Vriendjes kwamen graag mee, want anders is altijd leuk, en het had zeker ook wel iets!
De foto van een van de eerste ochtenden, de zon op het keukenblad. Je ziet zo ook goed het effect van de Beal-Mortex.
De bar en de krukken die ik kocht bij De Olde Looierij in Hoogeveen. Geweldig adres, aanrader.
Eind april waren we dan eindelijk de trotse bezitters van een nieuw interieur en dito keuken! Dat voelt echt nog iedere dag zo luxe! De bar is in gebruik als gehoopt, koken en voorbereiden is heel handig op het hoge blad, de jongens eten er een broodje met vrienden, een snelle bezoeker die zegt, ‘nee joh, ik moet door’ en dan tóch even met een snelle koffie, wijn of biertje aan de bar gaat zitten.
De zwarte eiken deuren met witte ombouw.
Je bent niet ingelogd! LOG IN of MAAK EEN ACCOUNT AAN om ook te reageren zonder dat we je reactie eerst keuren. Reageren zonder
Er zijn nog geen reacties geplaatst.