10 jaar geleden ben ik mijn eigen bedrijf gestart als interieurstyliste. Ik werkte inmiddels ook al 10 jaar bij mijn ouders in de zaak (verf behang raamdecoratie enz) dus die stap was snel gezet. Ik bleef daarnaast de eerste paar jaar nog in de zaak werken.
Het beroep interieurstylist was nog niet zo bekend (voornamelijk van de woonbladen) in die tijd. Omdat ik dat werk zo graag deed en het echt op mijn lijf was geschreven vond ik het in het begin moeilijk om het als serieus werk te zien. Ik nam mijzelf niet serieus. Gelukkig de meeste van mijn opdrachtgevers wel en dus groeide dat gevoel langzaam: Ja, het is een echt beroep; ja, ik ben er goed in; en ja, ik vind het nog ontzettend leuk ook om te doen.
Toch liep (en loop) ik af en toe tegen 'vooroordelen' aan:
- Leuk die hobby, en dat je er ook nog wat mee kan verdienen
- Ik vraag jou want kleuren dat is gewoon een vrouwending
- Mijn buurvrouw die kan dat ook zo goed; zij heeft haar huis zo mooi ingericht
- Ik weet niet of ik jou zou inhuren hoor want jij hebt een andere smaak als ik
- Ik vind dat ook zo leuk om te doen, dat inrichten, maar ik heb er te weinig tijd voor naast mijn werk
Gelukkig werd er een paar jaar geleden een beroepsvereniging (Crisp) opgericht en kan iedereen zien dat het echt een serieus beroep is. Al blijft het soms lastig. Ook vanwege die buurvrouwen en dochters die dat voor een habbekrats doen en waardoor jij als professional al gauw veel te duur bent.
Laatst was ik bij een moeder van iemand van de school van mijn kinderen die advies wilde voor een bepaalde ruimte in hun nieuwgebouwde huis. Nadat we de wensen hadden besproken maakte ik een offerte en mailde deze. Daarna belde ze me op en zei: 'Oh, bent u een officieel bedrijf dan?'
Auw.
Ineke van den Berg
&Styling Interieur en kleuradvies
www.nstyling.nl
.jpg "Samen eten aan de eettafel e...")
Je bent niet ingelogd! LOG IN of MAAK EEN ACCOUNT AAN om ook te reageren zonder dat we je reactie eerst keuren. Reageren zonder
Er zijn nog geen reacties geplaatst.