Huis en Tuin en kat Jack

‘Zo, lig jij lekker met je dikke batterij op tafel?’ Er had ook kunnen staan: Op het dekbed, in de witte slaapkamergordijnen, die ooit hip gedrapeerd op de grond hingen en nu smoezelige vodjes zijn geworden, op de leuning van de bank, of op een zwart (!) net gewassen kledingstuk van ons. Drie keer over wie dit gaat ? Jack! De kat die ik kocht van marktplaats, nadat poes Francis ( vernoemd naar het Italiaanse model Francis Francis koffieapparaat die ik ooit op m’n verlanglijstje had staan) na tien jaar een ongeluk kreeg en we haar moesten laten inslapen. Nadien bleef het huis zo kattenhaarvrij dat het zo niet langer kon en er een miauwende viervoeter aan ons gezin móest worden toegevoegd. Na vier keer naar het asiel te zijn geweest waar alleen maar snoezige kittens zaten, of oude allergische katten die niet van kinderen en drukte hielden, zocht ik toch maar op marktplaats. En na veel (stiekem) zoeken vond ik Jack. Want we zouden even geen dier meer nemen. Maar kattenliefhebbers snappen dit vast, het is zo saai zonder zo’n beestje. Jack, half jaar oud, binnenkat en moest weg doordat de moederpoes hem niet leuk vond. Kijk, dan heb je mij al. “Schat, als je vanmiddag thuis komt hebben we een nieuwe kat.” Er zuchtte weer iemand diep. Gezinsuitbreiding nummero zoveel weer een feit.

Nadat Jack eerst uren onder de radiator geplakt zat en zich erna een volle dag(!) lang voortsleepte op de voorpoten vroegen wij ons af wat voor gehandicapt dier dit nou toch was! Gelukkig bleek het angst en wende het beestje al snel en gedroeg zich in no time als eigenwijs portret.

 Aan de komst van labradorpup Harley  ( ja, vernoemd naar de motor) moest zéker een half jaar gewend worden.

 

 

Spreekt voor zich.

 

 

Onze dieren hebben iets met ons groen buiten. Zoals Harley de grassen dagelijks plet, is Jack fan van de grassen. Regelmatig schrikken we ons een ongeluk als er plotseling ineens een hard miauwgeluid uit de voortuin komt en er een slaperig kattenbekkie verschijnt.

 

 

Jack loopt mee als de hond uitgelaten wordt, pakt zijn moment, want veilig de hond aan de lijn en kijkt dan weg als je hem roept alsof hij heel druk is met kijken naar iets anders. Hij weigert op bedachte plekken te gaan liggen en ligt dus op een place-mat op tafel, in een van de slaapkamers pontificaal op het fris gewassen dekbed óf in de woonkamer op het vloerkleed.

 

.

 

 Tekening van Jack waar zus Jennifer me zomaar spontaan mee verraste. Meer van haar werk vind je op www.jenniferkoning.nl.

 

 

Het ging hier om de zwarte vaas en rubberen mand die op mijn verjaardag kreeg van mijn zussen..maar ja, deze moest ik even met jullie delen...

 

 

 

Gewoon om de hond even te laten weten wie de baas is. S’avonds zitten ze naast elkaar bij de koelkast en delen ze een plakje kipfilet. Voedsel verbroederd. Geldt zowel voor mens als dier dus.